๐™’๐™ค๐™ช๐™ฉ ๐™ซ๐™–๐™ฃ ๐˜ผ๐™š๐™ง๐™ฉ:” ๐˜ผ๐™ก๐™จ ๐™ž๐™  ๐™ข๐™ž๐™Ÿ๐™ฃ ๐™ค๐™ช๐™™๐™š๐™ง๐™จ ๐™ข๐™š๐™ฉ ๐™ข๐™ž๐™Ÿ๐™ฃ ๐™ ๐™ž๐™ฃ๐™™๐™š๐™ง๐™š๐™ฃ ๐™ฏ๐™ž๐™š, ๐™™๐™ค๐™š๐™ฉ ๐™ข๐™š ๐™™๐™–๐™ฉ ๐™™๐™š๐™ฃ๐™ ๐™š๐™ฃ ๐™–๐™–๐™ฃ ๐™ข๐™ž๐™Ÿ๐™ฃ ๐™š๐™ž๐™œ๐™š๐™ฃ ๐™Ÿ๐™š๐™ช๐™œ๐™™, ๐™ก๐™  ๐™๐™š๐™ง๐™ž๐™ฃ๐™ฃ๐™š๐™ง ๐™ข๐™š ๐™ข๐™ž๐™Ÿ๐™ฃ ๐™ข๐™ค๐™š๐™™๐™š๐™ง ๐™ฃ๐™ค๐™œ ๐™จ๐™ฉ๐™š๐™š๐™™๐™จโ€ฆ- ๐™’๐™ค๐™ช๐™ฉ ๐™™๐™š๐™š๐™ก๐™ฉ ๐™ซ๐™ง๐™š๐™ช๐™œ๐™™๐™š๐™ซ๐™ค๐™ก๐™ก๐™š ๐™›๐™–๐™ข๐™ž๐™ก๐™ž๐™š๐™ข๐™ค๐™ข๐™š๐™ฃ๐™ฉ๐™š๐™ฃ ๐™ข๐™š๐™ฉ ๐™ฏ๐™ž๐™Ÿ๐™ฃ ๐™ค๐™ช๐™™๐™š๐™ง๐™จ, ๐™ซ๐™ง๐™ค๐™ช๐™ฌ ๐™š๐™ฃ ๐™ ๐™ž๐™ฃ๐™™๐™š๐™ง๐™š๐™ฃ ๐™™๐™ž๐™š ๐™ฃ๐™ž๐™š๐™ข๐™–๐™ฃ๐™™ ๐™ค๐™ค๐™ž๐™ฉ ๐™๐™–๐™™ ๐™ ๐™ช๐™ฃ๐™ฃ๐™š๐™ฃ ๐™—๐™š๐™™๐™š๐™ฃ๐™ ๐™š๐™ฃโ€ฆ


Wout van Aert: “Wanneer ik mijn ouders met mijn kinderen zie, doet het me denken aan mijn eigen jeugd”

Voor veel wielerfans is Wout van Aert de renner die altijd alles geeft, die koersen kleurt met zijn aanvallende stijl en die ondanks tegenslagen steeds opnieuw rechtstaat. Maar achter de sportieve prestaties schuilt ook een warme familievader, die de waarde van zijn roots nooit uit het oog verliest. In een zeldzaam open gesprek deelt Wout ontroerende momenten met zijn ouders, zijn vrouw en zijn kinderen โ€“ momenten die volgens hem vaak belangrijker zijn dan eender welke overwinning.


Terug naar de kindertijd

โ€œWanneer ik mijn ouders met mijn kinderen zie, herbeleef ik mijn eigen jeugd,โ€ vertelt Van Aert zichtbaar ontroerd. โ€œIk zie dezelfde warmte, dezelfde zorg en hetzelfde plezier dat ik zelf heb gekend. Het is alsof de cirkel rond is.โ€

Wout groeide op in een hecht gezin in Herentals. Zijn ouders waren er altijd, zowel op school als langs de kant van het parcours toen hij als jonge veldrijder zijn eerste stappen zette. โ€œMijn moeder was degene die me naar trainingen bracht, mijn vader sleutelde aan mijn fiets. Zonder hen stond ik nooit waar ik nu sta.โ€


Zijn moeder als stille kracht

Bijzonder levendig herinnert Wout zich de rol van zijn moeder. โ€œIk zie haar nog staan aan de waslijn, vaak met mijn modderige crosskleren in haar handen. Ze klaagde nooit, ook al lag de hele garage vol met vieze banden. Ze zorgde voor structuur, voor warmte. Als kind voelde ik altijd dat ik thuiskwam in een nest vol liefde.โ€

Die herinneringen komen nu sterker terug, zegt hij, wanneer hij ziet hoe zijn moeder met zijn kinderen omgaat. โ€œZe speelt met hen, leest verhaaltjes voor, geeft hen knuffels. Dan denk ik: zo voelde ik me vroeger ook. Dat is onbetaalbaar.โ€


Vaders voorbeeld

Zijn vader was meer de man van de praktische aanpak. โ€œHij was degene die me leerde dat hard werken loont. Of het nu ging om fietsen herstellen, hout zagen of klusjes rond het huis: hij toonde me altijd dat je eerst moet geven voor je iets kan krijgen. Die mentaliteit neem ik mee in mijn sport.โ€

Ook nu, als grootvader, blijft hij een steunpilaar. โ€œIk zie hoe trots hij is als hij mijn kinderen meeneemt naar de speeltuin of hen leert fietsen. Soms herken ik dezelfde blik die hij vroeger op mij had. Dat is heel bijzonder.โ€


Het leven met Sarah en de kinderen

Naast zijn ouders speelt ook Wouts vrouw Sarah een cruciale rol in zijn dagelijkse leven. Samen vormen ze een gezin dat voor hem belangrijker is dan eender welke koers. โ€œSarah begrijpt me beter dan wie dan ook. Ze weet wat het betekent om dagenlang onderweg te zijn, om druk en verwachtingen te dragen. Ze vangt veel op thuis en zorgt dat de kinderen altijd mijn steun voelen, zelfs als ik er fysiek niet ben.โ€

De momenten samen met zijn kinderen zijn volgens Van Aert zijn grootste bron van geluk. โ€œWanneer ik na een zware wedstrijd thuiskom en mijn zoontje of dochtertje springt in mijn armen, vergeet ik meteen alle pijn in mijn benen. Dan weet ik waarvoor ik het allemaal doe.โ€


Balans tussen sport en gezin

Veel topsporters worstelen met het evenwicht tussen prestaties en privรฉleven. Ook Wout erkent dat dit niet altijd makkelijk is. โ€œEr zijn momenten dat ik hen mis, dat ik denk: nu wil ik gewoon thuis zijn. Maar tegelijk voel ik me gezegend dat ik een familie heb die me steunt. Mijn ouders, mijn vrouw, mijn kinderen โ€“ zij zijn mijn fundament. Zonder hen zou ik nooit dit niveau kunnen halen.โ€


Kleine momenten, groot geluk

Wat Wout het meest koestert, zijn de kleine dagelijkse momenten die voor buitenstaanders banaal lijken. โ€œSamen ontbijten, een wandeling maken in het bos, mijn vader die met de kinderen aan het lachen is, mijn moeder die een cake bakt zoals vroeger. Dat zijn dingen die geen medaille of trofee kunnen evenaren.โ€


De kracht van familie

Voor Wout is familie niet alleen een bron van liefde, maar ook van kracht. โ€œIn de koers kom je vaak jezelf tegen. Je staat onder druk, je krijgt kritiek, je verliest soms meer dan je wint. Maar telkens ik naar huis ga en mijn gezin zie, besef ik dat er belangrijkere dingen zijn. Dat geeft mij rust en energie.โ€

Hij benadrukt dat zijn successen eigenlijk gedeelde successen zijn. โ€œElke overwinning draag ik mee naar huis, en deel ik met hen. Zonder hun steun is het gewoon een uitslag. Met hen erbij is het een herinnering voor het leven.โ€


Conclusie

Wout van Aert toont met zijn openhartige verhalen een kant van zichzelf die fans zelden zien. Niet de onverschrokken kampioen die over kasseien beukt of moddervelden trotseert, maar de zoon, de man, de vader die diep geraakt wordt door de band met zijn ouders, zijn vrouw en zijn kinderen.

โ€œHet mooiste aan dit leven is dat ik mijn kinderen dezelfde warmte kan geven die ik van mijn ouders heb gekregen. Wanneer ik hen samen zie, voel ik hoe bijzonder dat is. Dat gevoel wint elke dag van eender welke koers.โ€



Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *